Olympic Ocean, Kalaloch

De reis naar het noorden langs de oceaan ziet de wereld er anders uit. In de vervallen huisjes met verweerde verf en matglas ramen langs de "one- O-One" leven ook Amerikanen. De staat Washington doet velen denken aan Seatle en aan de vooruitgang (dat is voor een kleine club weggelegd)
De TV laat USA op zijn best zien, maar dat is "facke news". Volgens ons is de Americandream "the sky is not the limit", voor velen "deeper then the Hell you can't go" geworden. Moedeloze toestand.
De camper lust behoorlijk wat brandstof ook al is de prijs circa €0.71 per liter. Om verder te komen ontkom je niet aan een bezoekje aan de benzinepomp.
De pompbediende is spraakzaam en kan zo uit een filmsetting zijn weggelopen. Hij is vrolijk en verteld heel veel... en waar we de boodschapen kunnen kopen. "Bij het benzine tanken moet de RV propaankraan dicht staan anders Ka-boooeemm"! zegt de filmster met handen en voeten en draait lachend de propaankraan open na het vullen van de gastank. "KA- BOOEM"!!

De bomen worden weer groter een teken dat we richting Olympic NP gaan.  De trucks scheuren hier uphill en downhill met de grootste boomstammen erop .... af en aan. Gelukkig doen ze aan verantwoorde bosbouw en planten ze bomen voor terug. Toch is het zonde om deze woudreuzen op een trailer te zien liggen. We drinken koffie zoals veel Amerikanen dat doen Coffee to go uit een kiosk en zetten de camper neer om te kijken naar de bedrijvigheid van het vissersdorpje South Bend. Iedereen probeert er wat bij te verdienen dus veel huizen zijn omgebouwd met een winkeltjes. Hier is elke verdiende dollar goud waard. Het plaatsje Aberdeen verdiend de armoede prijs van wat we vandaag hebben gezien. De houtindustrie is niet meer zo winstgevend dan dat het geweest is. Aberdeen is hierdoor grotendeels  verlaten.  Het is de geboorte plaats van Kurt Cobain (27jaar) van Nirvana.

We komen steeds meer Makah Natives onderweg tegen. Dit is de oorspronkelijke bevolking groep van deze regio. Zij hebben het recht om eens in de zoveel tijd een walvis te vangen.
De geplande RV campingground is gesloten en deze gold als één van de mooiste van Washington. De tweede Kalaloch (off grid) is ietsje verderop en open. Het is zoeken naar een plaatsje langs de oceaan. (Hier ben je van de wereld afgezondert met uitzondering van een lodge en restaurant welke hier nabij zijn). Het lukt, we brengen de camper in positie uitkijkend over de oceaan. We gaan met de rugzak bepakt en de stoelen richting strand. Dikke boomstammen versieren het strand aan deze grillige kust. Met als achterland de bekende regenwouden van de VS en de besneeuwde Mountain Olympic.
De sterke zon is volop aanwezig. Na verloop van tijd schijnt hij door de slierten sluimerende oceaanmist, waardoor de oceaan zilver glinsterend wordt. De zon laat de oceaanmist optrekken en zakt langzamerhand onder de horizon. De stranden worden in luttele minuten goudkleurig. De temperatuur blijft aangenaam en de bbq en kampvuurtjes gaan aan. Hier is iedereen ZEN.
(Je moet geen last van asma hebben als je op een RV campingground staat).

Volgens een vrouw die hier jaren lang heeft gewoond zijn de regenwouden die we morgen gaan bezoeken door climate change aangetast en minder spectaculair als 30 jaar terug. Toch blijft het volgens haar een unieke natuurverschijning.
Dat gaan we morgen bekijken.
 

Groet uit Washington.