HOPE

Gisteravond zijn wij nabij het 
hotel een beetje gaan kuieren (wandeling) en hebben wat gegeten. Helaas heeft Sandman hotel geen ATM dus ff naar de concurent travelodge gelopen voor wat extra flappen. 

We ploffen neer op de kingsize bedden met de vele kussens....Ze hebben hun werk gedaan, want we slapen in twee etappes en om 6:15 waren we ineens klaar wakker. Koffie zetten op de kamer en plannen maken. 

Ontbijten is hier net als in the USA lomp en onbenullig groot en alles is best wel smaakvol. Overal staan de marketingborden vol van antibiotica en groeihormoon vrij en de eieren zijn vegetarisch  (betreft kippenvoer dus), terwijl dit gewoon door de wet bepaald is. Echt iets Noord Amerikaans....

De motregen is snel opgetrokken en de bewolking wordt lichter. Het is al snel droog en met een aangename 17°C maakt deze dag tot een mooie camper ophaaldag  De taxi is geregeld en we wachten in de lobby met gratis koffie en citroen water. 
In een mum van tijd rijd de taxichauffeur ons daar naar toe.  Rond 12:15 zijn wij bij Cruise Canada en worden daar meteen geholpen. In een oogwenk zijn we met de camper op weg naar de Walmart voor de nodige food supply. 
Omdat we met de 3,7 meter hoge camper niet onder de poortjes door konden moeten we deze elders parkeren. De boodschappen kar is bom vol dus we besluiten het karretje mee te nemen naar de camper. Tja voorbij de parkeergarage wil het karretje niet meer, want ineens blokkeren de wielen. Hoe nu verder????  Gewoon met brute kracht van ons beiden komen we bij de camper aan en ik breng het karretje  terug dan zie ik een bord van wielblokkade voorbij deze streep. Dus dat was het.   

De weg naar Hope was helaas niet file vrij en we komen later aan in Hope (Rambo, first blood filmlocatie). We richten de camper in op een RV camp telte - yet welke mooi aan de rivier ligt . Met Frank en Diana mi-fi router en een nieuwe simcard internetten we er oplos en warempel alles werkt in één keer goed.  Welterusten.....

@John, ... Been ruimte was voldoende, maar er was een stoelendans om mijn stoelnummer ontstaan een kind 
van 8 jaar zat op "mijn" stoel en de naast zittende moeder wou de plek niet afgeven aan mij. De Indiërs hielden vol ja en ik NU dus ook. Lufthansa heeft het netjes opgelost, beetje wisselen met de seats van een Canadese (zij ergerde zich ook mateloos aan de Indiërs) en we konden zitten. 

Groetjes vanuit Hope