Cowboy trail

Als we opstaan is de camper bedekt met sneeuw. Toch is het vannacht niet koud geweest. De campingground in Banff heeft alle rechtstreekse aansluitingen (elektra, water en dump) die we nu even nodig hadden. Tenslotte werkt de kachelventilator maar 2 uur op 12 Volt terwijl de lpg-tank vol is. 
We proberen toch nog naar Lake Louise en Moraine te gaan en als het weer mee zit ook lake Peyto......

De zon schijnt af en toe door het wolkendek heen en laat the Icefields Parkway beter zien. We rijden op de weg er naar toe, welke bedekt is met een gladde sneeuw massa. Ook zien we auto's die van de weg zijn gegleden en worden weg getakeld. Bij lake Louise is de sneeuw laag nog dikker. We vinden een parkeerplaats voor de camper. Tja de bewolking heeft alle reflecties van de bergen in het meer doen verdwijnen. Jammer........ dus in het Fairmont hotel drinken we koffie met lemon pie, waarna we besluiten om door te rijden naar betere weersomstandigheden. Op naar Waterton National Park via Peter loungheed park daar schijnt namelijk de zon. Dan is deze camper een uitkomst.

We komen steenbokken tegen onderweg die niet bepaald bang zijn. We moeten ons er tussendoor manoeuvreren. Ook koeien met  cowboys lopen langs de wegen te grazen dus dat is uitkijken geblazen.   Peter Loungheed park staat bekend om de grizzly, maar helaas hebben we deze niet gezien. Hier in dit Provincial park komen meer Canadezen die van outdoor life houden dan in de National Parks.
In het enige benzinestation die dit park rijk is, is ook een winkeltje. De jonge  man stink erg naar drank. Hij verteld dat in dit park een man door een grizzly is gegrepen wat normaal niet voorkomt. De wandelaar stond ineens voor een eland karkas met een grizzly beer. Tja domme pech hebben en hij slaat nog gauw nog een slok achterover. Oooh! vertelde ik hem dat is nog niks.... zie je deze jaap aan de zijkant van me nek. "Yes oh lord I see" nou dat is van een luipaard die uit de boom sprong in Namibië. Ik kom hem met één reflex van mijn armen van me af duwen, maar zijn klauw sneet me ik de nek en hals. 11 cm lang en 5 cm diep. Mijn Vrouw heeft me gered door de luipaard te verjagen met een wandelstok. Een uur heeft zij moeten rijden voor medici hulp.... but I'm alive. Vol ongeloof kijkt hij me aan en nam twee slokken. "Did you hear" zij hij tegen zijn vrouw? Ik gauw weg en hij maar vertellen met handen en voeten... 

We rijden van de bergen richting de prairie van Alberta. Daar hebben we een kleine 100km in dichte mist moeten rijden. (Saai en een gevaarlijk stukje weg).
Maar dan in eens rijden we in de zon door een glooiende prairie met de Rockies op de achtergrond.  Wauw wat mooi!! Hertjes rennen over de prairie en stinkdieren steken de weg over, sommigen hebben geen geluk met oversteken. The cowboy trail heeft ranches met koeien en of paarden. Hier klopt het plaatje "the wild west and cowboy country". 

In Waterton National park is het niet druk. Dit park is herstellende van een grote bosbrand die in september 2017 heeft gewoed. Hierdoor zijn veel paden en wegen afgezet.(ook Red Rockroad) De Bisons zijn tijdelijk verplaats naar een ander Nationaal Park en over twee jaar keren ze terug als hun leefomgeving weer is hersteld.
We lopen nog in het dorp rond en eten de beste beef burger sinds jaren en nemen een espresso bij een koffiebarretje. De Cameron waterval in het dorp is verlicht. De zon gaat onder en er steek een ferme wind op over het meer welke onze camper lichtjes laat bewegen. Welterusten....

Howdy